Poznaj historie niezwykłych gdańskich społeczników, którzy już od 30 lat tworzą
Miejski Ośrodek Pomocy Rodzinie.
Mariola Urban - Jestem puzzlem w układance
Spotykamy się pięknego, słonecznego, jesiennego dnia. Pytam Panią Mariolę o zbiory i przetwory, bo wiem, że bardzo je lubi…
Aleksandra Lehmann - Nie jestem sztywna panią zza biurka
Drzwi do pokoju otwiera uśmiechnięta blondynka. W oczy od razu rzucają mi się jej tatuaże. To właśnie od nich postanawiam rozpocząć rozmowę…
Danuta Krause - Lubię swoją dociekliwość
Trzeba bardzo uważać, aby nie zacząć myśleć o człowieku w kategorii teczki, czy zadania. Każdy Pani Danuta nosi kolorowe ubrania.
Wojtek Heyke - Długo szukałem swojej drogi
Gdybym miał 8 godzin kręcić wałkami i robić wciąż to samo, chyba bym zwariował. Jestem wdzięczny losowi za to, że dał mi taką ciekawą pracę.
Aniela Zacharko - Niedoszła aktorka z pasją do pracy społecznej
Potrzebującemu człowiekowi trzeba uruchomić windę nieskończoności, bo nieskończenie wiele rąk potrzeba, aby człowieka podnieść, aby mu uzmysłowić, że coś potrafi.
Robert Klimczak - Po pierwsze człowiek
Od jego decyzji zależy ludzkie zdrowie, a nawet życie. Od tego, czy pochyli się nad człowiekiem, ile czasu mu poświęci. Czy wróci do niego, czy jednak zapomni do niego wrócić…
Urszula Kiblicka - Mam poczucie misji
W każdym działaniu najważniejsze jest dziecko w pieczy zastępczej. Ma być szczęśliwe, bezpieczne i ma mieć możliwość rozwoju.
Aneta Bojko - Każdy człowiek ma swoją historię
Trzeba bardzo uważać, aby nie zacząć myśleć o człowieku w kategorii teczki, czy zadania. Każdy człowiek jest ważny i liczy się jego problem.
Dorota Szczypior - Szkoda czasu na sen
Chciałaby być jeszcze szybsza. Jeszcze bardziej pomocna. I dorzuca na koniec: „Może kupię sobie wrotki albo deskorolkę”?
Krystyna Kawecka - Emerytura? To nie dla mnie!
Szybko nie pójdę na emeryturę. Nie mam na nią pomysłu. Jak najdłużej chciałabym mieć dzieci, pracować z nimi.
